Kamień węgielny Kaplicy Rostkowskiej z 1742

Po kanonizacji św. Stanisława dnia 31 grudnia 1726, Józef Zieliński właściciel majątku, należącego wcześniej do rodziny Kostków, (przy znaczącym poparciu jezuitów) postanowił ufundować kaplicę, która mogłaby służyć do przechowywania relikwii świętego. Kamień węgielny pod nową świątynię został poświęcony 22 września 1742 r. Ceremonii tej dopełnił proboszcz chełmiński Paweł Szczuka. Kaplicę konsekrowano 18 lipca 1744 r., uroczystość tę połączono ze sprowadzeniem pierwszych relikwii św. Stanisława Kostki i świętego Teodora. Kaplica związana z potężnym zakonem jezuitów dotrwała szczęśliwie do 1773 r., czyli do kasaty zakonu. Popadała ona potem w ruinę i w 1820 r. uległa znacznemu zniszczeniu. W 1830 r. zaczęto przenosić jej wyposażenie do parafii Świętego Ducha w Przasnyszu, a mniej wartościowe przedmioty, takie jak obrazy czy dzwony oraz części ołtarza, złożono we dworze w Rostkowie. Niestety, zaginęły ówczesne relikwie obydwu świętych. W 1855 r. kaplicę została ostatecznie rozebrana.