EPITAFIUM ADRIANA SZUMSKIEGO

W kościele zachował się  XVII-wieczny niezwykły nagrobek-epitafium Adriana Szumskiego zmarłego w 1632 roku.  Ukazuje on rzeźbioną w alabastrze półpostać rycerza w zbroi.

Inskrypcja, umieszczona poniżej płaskorzeźby, głosi: „Tu leży comes Adrian Szumski od śmierci zraniony, z Anny Klicki a ojca Stanisława spłodzony, który ojczyźnie swojej dobrze się zachował, więcej miecza i zbroje niż domu pilnował. Niech krainy inflanckie, wołoskie i pruskie powiedzą, jakie czynił odwagi żołnierskie. Cierpiał zimno, powietrze, słońca upalenie, musiał podczas wodę pić sysakiem w pragnienie, w tym mu cnota i sława męstwa dodawała, za to mu też w swej ziemi choręstwo udała. Za te cnoty godzien był przeżyć długie lata i powoli zażywać obłudnego świata. Przeto służąc dostatnie u króla polskiego, poszedł po żołd zasług do Króla Wiecznego. Umarł roku 1632, dnia 6 stycznia, aetatis sue 47. Requiescat in pace”.

Inskrypcja w nieco zmienionej formie została uwieczniona w „Nocach i Dniach”. Wynikało to z faktu, że Maria Dąbrowska pochodziła z rodziny Szumskich. Maria Dąbrowska powieść oparła na dziejach swojej rodziny, postacie Bogumiła i Barbary Niechciców wzorowane są na osobach jej rodziców – Józefa i Ludomiry Szumskich.

Pierwszym tom zawiera scenę niedzielnej rodzinnej wizyty podczas której kuzyn Bogumiła, Hipolit Niechcic, pokazał pani Barbarze rocznik starego czasopisma z ryciną wyobrażającą nagrobek rycerza Adriana Niechcica z inskrypcją: „Tu leży komes Adrian Niechcic, od śmierci zraniony, z Anny Radolińskiej, z ojca Stanisława zrodzony, który ojczyźnie swojej dobrze się zachował, więcej miecza i zbroje niż domu pilnował”.