OBRAZ ŚW. ANNY I ŚW. WAWRZYŃCA

Po południowej stronie, obok pierwotnego wejścia do świątyni, na wysokości trzeciego przęsła nawy, jeszcze za życia fundatora zaczęto dobudowywać niewielką prostokątną kaplicę, dedykowaną współpatronce kościoła: św. Annie matce NMP. Została ona ufundowana przez Elżbietę Mostowską skarbnikową ciechanowską, która jak mówi kronika – „chciała mieć udział w zasługach fundacyjnych”. Prawdopodobnie w kaplicy tej pierwotnie znajdował się doznający czci  Obraz św. Anny Samotrzeciej,  pochodzący z 2 połowy XVI wieku i przeniesiony jeszcze z drewnianego kościoła. W 1702 roku kaplica nadal nosiła nazwę św. Anny, mimo że pod wpływem szerzącego się żywiołowo kultu obrazu Matki Boskiej Niepokalanej przeniesiono tam jej słynący łaskami wizerunek z ołtarza przy łuku tęczowym.

Obraz świętego Wawrzyńca jest pozostałością po nieistniejącej dziś Kaplicy św. Wawrzyńca. Teren klasztorny został w XVII wieku ogrodzony murem, w który wkomponowano, okrągłą, pochodzącą z 1615 roku kaplicę św. Wawrzyńca. Nie przetrwała ona jednak II wojny światowej. Był to przykład typowego obiektu dewocyjnego, które w obrębie obiektów klasztornych miały miejsce stawać się miejscem dodatkowych nabożeństw, po0dobnie jak kaplice Męki Pańskiej czy domki loretańskiej. Kaplicę tę dedykowaną świętemu diakonowi, męczennikowi uważanemu za patrona chroniącego od ognia, wniesiono po wielkim pożarze mi9asta z 1613 roku. Została ona razem z murem klasztornym rozebrana przez Niemców w czerwcu 1941 roku na budulec dla szpitala na Zawodziu.