PREZBITERIUM
W 1563 r. Jan Kazimierz Krasiński zbudował od strony wschodniej kościoła murowane, przesklepione podziemia i na nich wzniósł obecne prezbiterium. Prezbiterium jest krótkie i zamknięte prosto, nieznacznie szersze od nawy głównej, równe jej wysokością, z obszerną, doświetloną okienkami kryptą publiczną dostępną schodami od północy, z wejściem w prostokątnej przybudówce, z przesklepioną kryptą, zakrystią i skarbcem, skomunikowanymi usytuowaną od wschodu kolistą klatką schodową.
Ściany prezbiterium pokryte są wysoką boazerią z niskim cokołem. Dużo drewnianych elementów pochodzi jeszcze z XIX w. Na ścianach prezbiterium umieszczono trzy kompozycje malowideł: wielki fresk w całości pokrywający pozbawioną podziałów ścianę czołową oraz dwa malowidła na ścianach bocznych, które wypełniły powierzchnie ograniczone belkowaniem, pilastrami i górną krawędzią architektonicznej ramy nagrobków i tablic epitafijnych. Na czołowej ścianie prezbiterium przedstawiono scenę Podwyższenia Krzyża Świętego, ilustrującą wezwanie kościoła. Pozostałe należą do 10 malowideł zdobiących boczne ściany prezbiterium i nawę główną, które opowiadają o męczeńskiej śmierci Chrystusa.
Ściana ołtarzowa prezbiterium jest utrzymana w stylu neorenesansowym Przy ścianie północnej pod tęczowym łukiem znajduje się wysoka boazeria z niskim cokołem. Otwory wejściowa do zakrystii składające się dwóch kolumn, filarów podtrzymujących belkowanie.
W prezbiterium można znaleźć liczne nagrobki przedstawicieli rodu Krasińskich, epitafia i tablice komemoratywne. Nagrobki ukazują półpostaciowe przedstawienie np. Jana i Katarzyny Krasińskich, Andrzeja i Katarzyny Krasińskich (piętrowy nagrobek, z ornamentami, wykonane i zaprojektowane przez Santiego della Camilla-Gucciego Fiorentino z Krakowa i Pińczowa).
W wyposażeniu prezbiterium można podziwiać ławę kolatorską i parę ławek celebransów. Obie są utrzymane w stylu neorenesansowym. Ławki celebransów posiadają klęczniki wykonane z drewna dębowego, posiadają bogate zdobienia ornamentalne.
Przy ścianie północnej, pod łukiem tęczowym znajduje się neorenesansowa ambona z dębiny z ośmiobocznym koszem zamkniętym od dołu dzwonem. Pod łukiem tęczowym znajduje się też balustrada komunijna z marmuru kararyjskiego. Oba elementy zostały wykonane w latach 1870-1883wg projektu Wincentego Rakiewicza. Również z marmuru kararyjskiego wykonane zostały posadzki w prezbiterium.
