GROBOWIEC GENERAŁA KAROLA ZIELIŃSKIEGO

Na cmentarzu przykościelnym znajduje się klasycystyczny grobowiec z piaskowca, wzniesiony po roku 1835 dla Karola Zielińskiego, byłego generała wojsk polskich. Grobowiec jest ozdobiony motywami pochodni, palmet (motyw w kształcie stylizowanego liścia palmy, ułożonego symetrycznie i wachlarzowo rozpostartego) i panoplium (motyw dekoracyjny skomponowany z elementów uzbrojenia, sztandarów i proporców wokół tarczy z herbem właściciela), oraz herbem Zielińskich – Świnka. Na pomniku znajduje się inskrypcja: „Stroskana żona wraz z dziećmi po Karolu Zielińskiem B: G: W: P: Zmarłym 18 września 1835 R. w 50-tym roku życia. W dowód wdzięczności i szacunku dla cnót tyle zasłużonego męża w kraju i najlepszego ojca. Cieniom jego tę pamiątkę składają”. Z tyłu grobowca wyryty jest prawie niewidoczny napis, zawierający inicjał imienia – „A.”, pierwszą literę nazwiska  „O” oraz datę –  „1904”.

Generał Karol Zieliński – urodził się we w 1787 roku w rodzinie szlacheckiej (herbu Świnka). Karierę wojskową rozpoczyna 3 lipca 1808 roku od funkcji prostego żołnierza w 2 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego. Brał udział w kampanii napoleońskiej w roku 1809. W 1810 roku zostaje porucznikiem, a dwa lata później kapitanem. Pod Napoleonem walczył w sierpniu 1812 roku. Za okazane męstwo w bitwie pod Smoleńskiem i Możejskiem został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej, a w 1813 roku – Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. W wieku 33 lat otrzymał awans na majora. W 1822 roku zawarł związek małżeński z Heleną Wołowiczówną. Był jednym z pierwszych oficerów którzy poparli powstanie listopadowe. W roku 1831 Rząd Narodowy mianował go nowym sekretarzem generalnym w Komisji Rządowej Wojny. Po kapitulacji Warszawy, przeniósł się wraz z resztkami wojska i członkami rządu do Płocka, gdzie już jako generał dowiedział się o upadku ostatniego bastionu Królestwa Polskiego – twierdzy Zamość. Po tym wydarzeniu podał się do dymisji. W roku 1832 został osadzony w rosyjskim więzieniu. Po uwolnieniu roku 1834 osiadł na wsi. Ostatni rok życia spędził w odległym o 4 km. od Gołymina – Garnowie Dużym. Zmarł tragicznie, w wieku 48 lat, 22 września 1835 roku, pozostawiając żonę i pięcioro dzieci. Dwór w którym Karol Zieliński spędził ostatni rok swojego życia, niestety nie ocalał.